Cokesfabriek

Steenkolen zijn nodig om vloeibaar ruwijzer te kunnen maken in de hoogoven, maar we kunnen ze niet rechtstreeks in de hoogoven gebruiken. Ze bevatten immers te veel schadelijke of onnuttige producten voor het hoogovenproces en bovendien zijn ze niet sterk genoeg om de lading in de hoogoven te dragen. Daarom worden de kolen eerst omgezet in cokes.

Wat gebeurt hier?

We warmen een kolenmengsel in cokesovens op tot ongeveer 1.250 °C. Aangezien er geen zuurstof aanwezig is in die afgesloten ovens, verbranden de kolen niet. Dat proces noemen we “droge destillatie”. Het duurt ongeveer 18 uur om 35 ton kolen om te zetten in 25 ton cokes.

Zodra de kolen in cokes omgezet zijn, worden de zijdeuren van de oven weggenomen en duwt de arm van de ontlaadmachine de gloeiende cokes uit de oven. De cokes komt in de bluswagen terecht. Die rijdt met de cokes onder de blustoren, waar ze besproeid wordt met water. Dezelfde wagen brengt daarna zijn inhoud naar de cokeskaai, waar de cokes verder kan uitdampen.

Een cokesgraver stuurt vervolgens de cokes via een transportband naar de cokesstabilisatie, waar de cokes gebroken en gezeefd wordt.

Tijdens het destillatieproces komt een grote hoeveelheid gas en rook vrij, die – na zuivering – cokesgas oplevert en andere waardevolle nevenproducten, zoals teer, zwavel, ammoniak, naftaleen en benzol.

Zowel de cokesproductie als de gaszuivering verlopen sterk geautomatiseerd.

De geproduceerde cokes wordt als brandstof gebruikt in de hoogoven en speelt een rol in de chemische processen die in de hoogoven plaatsvinden. Het cokesgas dat we produceren, verbruiken we volledig intern als brandstof.